T.1 PARTES DA CAMARA.

A función da cámara e recoller a luz do exterior e reflexar a imaxe sobre a película.

Diferentes tipos a segun a necesidade do profesional pêro os compoñentes básicos son comuns a todalas câmaras.

• CORPO DA CAMARA: caixa ermeticamente cerrada que fai de câmara oscura, so permite o paso da luz a traves da abertura destinada o obxetivo. Protexe a película de calquer haz de luz que non entre pola abertura do obxectivo.
• OBTURADOR: non permite o paso da luz ata que se dispara a câmara, xeralmente permanece aberto unha fraccion de segundo. E o sistema que controla a cantidade de tempo no que a luz vai a pasar a película, o tempo no que se manten aberto o obturador chamase tempo de exposicion . tipos de obturador:
  • Obturador central: vai dentro do obxectivo. Son unha serie de laminillas que se abren e se cerran no momento do disparo.

  • Obturador de cortina ou plano focal: vai no interior d câmara reflex. Esta montado no corpo da câmara, consiste nun par de cortinillas que se desplazan diante da película. Entre a primeira e a segunda cortinilla hai unha rendixa que corre entre a película, esta será mais ancha ou mais estreita dependendo do tempo de exposicion. Podemos marcar a rendixa. Actualmente estas cortinillas substituironse por unhas laminas que se moven verticalmente permitindo tempos menores de exposicion.
• SELECTOR DE VELOCIDADES: abarca tempos que van dende unha milésima de segundo ata 1 seg. ou 4 seg. repartese en fraccions, as mais usadas: do segundo a milésima de segundo. Nalgunhas câmaras aparecen duas posicions (X,B) na posicion B o obturador permanece aberto mentreas esta pulsado o disparador e a posicion X e a que esta en sincronizacion co flash electrónico. O flash salta cando o obturador esta totalmente aberto.
• DIAFRAGMA: abertura no centro do obxetivo que tamen deixa pasar a luz á câmara. Variamolo tamaño e a cantidade de luz que entra na película. Com pouca luz ou pouco temo de obturacion debemos abrilo o máximo posible pêro se a luz fose moi intensa cerra o diafragma. O tamaño da abertura do diafragma e mediante os chamados puntos F, estos puntos podem aparecer reflexados no visor da câmara ou na pantalla superior da câmara, ou tamen no obxectivo , ou podem aparecer nos três sítios. Os números F son a expresion matemática da relacion entre a abertura real e a lonxitude focal do obxectivo; son as series.

Cada punto F a medida que subimos reduce a metade a cantidade de luz que atravesa o diafragma do punto anterior. Podem aparecer os F médios que reducen un cuarto de luz. A veces tamen se dneominan STOPS.

A numero F mais baixo mais aberto o diafragma e pólo tanto mais luz na película.

A numero F mais alto mais cerrado o diafragma e consequentemente menos luz na película.

As aperturas mínimas F32, F22, F16 favorecen a profundidade de campo e as máximas reducen moitisimo a visibilidade do campo porque entra moita luz.

As câmaras sencillas non se basan no sitema de números F para a abertura do diafragma pêro dispoñen de símbolos.

As câmaras obteñen unha exposicion correcta cando combinamos os º de apertura do diafragma e tempos de obturacion de forma compensada.

A exposicion correcta pode conseguirse com diferentes combinacions de apertura de diafragma e tempos de obturacion supoñendo que unha correcta exposicion considerase cunha apertura de 1/250 seg. unha apertura de F8; outra combinacion seria 1/125 seg. e un F11.

• VISOR: a sua funcion e encuadernar a imaxe. E o elemento a traves do cal se mira para ver com anterioridad a perspectiva e o campo visual que abarca a fotografia, pólo xeral esta constituído por un xogo de lentes ou que se sirve do visor da propia lente do obxectivo.
• PALANCA DE AVANCE OU ARRASTRE: move a película dentro da câmara, algo necesario para despois de accionar o disparador. Soe estar acoplado o dispositivo do obturador. O numero da foto reflexase no contador da esxposicion.
• ZAPATA DE FLASH: hai câmaras que o levan incorporado. As reflex normalmente non.
• SELECTOR DE SENSIBILIDADE DA PELICULA: canta mais sensibilidade menos luz aberá. En anatomia patoloxica non podemos utilizar películas rápidas porque non saldria a imaxe perfectamente definida. O ideal e utilizalos moi lentos pêro utilizamos os semirapidos.

Temos que cambiar nos o selector.

A sensibilidade depende da capacidade que teña a película para reaccionar a luz, midese en asa, din e ultimamente a medida internacional e o isso (equivalente a asa)

• OBXETIVOS: recolen os raios de luz que reflexa o obxecto a fotografar e crea unha imaxe sobre a película, que esta situada no fondo da câmara.

A sua funcion e proxectar sobre a película o que se vai a fotografar enfocando côa mayor nitidez posible.

Pode consistir nunha lente simple ou estar composto por grupos de lentes. No centro do obxectivo soe atoparse o diafragma, que pode ser fixo.

En todas as câmaras soe aber un obxectivo estandar (40,50mm) se esse obxectivo esta montado sobre unha câmara de 35 mm( en câmaras de 35mm) o campo de vision ofrecido e moi parecido o ollo humano cun ângulo de 45º (ângulo nitido) . o aumentar a lonxitude focal do obxectivo diminue proporcionalmente o campo de vision.

• PROFUNDIDADE DE CAMPO: distancia que hai entre o obxecto mais cercano ó mais lexano que aparece bem enfocado na fotografia. Dependera da abertura do diafragma, da distancia focal do obxetivo e tamen da distancia entre a lente e o obxeto a fotografar.

Hai obxectivos con abrazadeira do diafragma e xirandoa podemos regular a apertura deste, ou o que o mesmo dosificar a cantidade de luz que pode entrar.

• MECANISMO DE ENFOQUE: anel xiratorio que forma parte do corpo do obxectivo e que move a lente hacia dentro e hacia fora cambiando a distancia entre a lente ou grupos de lentes e o plano da película.
• REGLAXE DE ENFOQUE OU MECANISMO AUTOFOCO: elemento que move a lente hacia dentro ou hacia fora cambiando a distancia entre a lente e o plano focal, ou, a distancia entre as lentes para que a película obteña a imaxe nítida.

Outras câmaras empregan un sistema de enfoque con símbolos, estes aparecen no anel de enfoque.

• SELECTOR DE AUTOFOCO: com isto podense seleccionar vários modelos de enfoque, de modo que se apertamos o disparador activamos un motor do obxectivo e o motor mesmo enfoca.
• PELICULA: impresionase o dispararse e encontrase pegada o plano focal. Constituída por un soporte de plástico flexible e por un leva unha capa de material sensible á luz, esta película vaise a impresionar en proporcion a cantidade de luz que chegue, por isso hai películas:

  • Sobrepeliculas ou subpeliculas (pouco)

  • Sobreexpostas ou subexpostas (moito)
• FOTOMETRO: medidor d aluz, danos parâmetros en funcion da luz. Podem estar incorporados ou ser manuais; hai que ter en conta a sensibilidade da película, a luz ambiental, a velocidade e o diafragma.

CLASIFICACION DAS CAMARAS.

1. CAMARAS COMPACTAS: de 35mm.

   1. Ventaxas: tamaño e peso reducidos, modelos casi totalmente automáticos. Utiliza películas de 35mm. Precios económicos.

   2. Inconvintes: calidade óptica baixa. Non tem posibilidade de cambiar o obxectivo. Error de paralelaxe.
2. CAMARAS COMPACTAS COM ZOOM: eran mais correntes antes. Podian fotografar obxetos moi lexanos. Os inconvintes e que as imaxes podian sairv movidas.

Todas as câmaras compactas empregan un mecanismo de enfoque único (telemetro), actua como un auxiliar de enfoque.

3. CAMARAS DESECHABLES: Pesas moi pouco. Formato de 35mm e aps. Com flahs ou sen el. Película de cor ou en blanco e negro. A relacion calidade precio e boa. A óptica e mala. Non se podem facer ampliacions porque a resolucion e baixa.
4. CAMARAS FORMATO APS: Ultima câmara antes da dixital. Son de 35mm e formato de 35mm, carganse automaticamente.

   1. Ventaxas: o carrete e a câmara pasanse informacion cando se revela o carrete xa que o carrete informa a maquina de revelado. O carrete e mais reducido, na parte superior hai uns indicadores de estado. Podese extraer o carrete e a película gardase soa, cando se instala a película ponse soa no ultimo fotograma virxe. Os negativos gardanse no próprio carrete; hai três formatos de copias, elixese no momento da exposicion. As fotos aps podense visionar na television mediante un dispositivo onse se metia o carrete. Teñen unha resolucion moi boa (8 MG pixeles); necesitamos mais resolucion para ampliala.

5. CAMARAS DE GRAN FORMATO (COMPACTAS):

   1. Vantaxas: gran variedade, óptica moi boa polo que se poden facer grandes ampliacions, fotos moi nítidas, os negativos son de gran tamaño, podense controlar tanto a perspectiva coma profundidade de campo.

   2. Inconvintes: son cámaras pesadísimas, so se poden utilizar coa axuda de trípodes enormes, imposibilidade de traballar con manos libres, carísimas.
6. CAMARAS REFLEX: A maioria das cámaras réflex teñen un peso e un tamaño reducido, teñen a posibilidade de intercambiar obxectivos, hai modelos manuais, semiautomáticos e automaticos.

   1. Inconvintes: os obxectivos son moi caros, sistema complexo, con pouca luz de enfoque e difícil, e unha das que mais se desarrolou, a sua idea básica e un espello con unha inclinación de 45º que reflexa a imaxe que transmite o ovbxectivo á pantalla do visor ata o momento da exposición, a principal vantaxa deste espello e que produce unha ausencia total do error de paralelaxe. O enfoque e exacto e ademais podemos decir que cantidade d eluz e canto tempo entra na película (co diafragma e a velocidade do obturador respectivamente) tamen a profundidade de campo, permite cambiar obxetivos en funcion do que necesitemos os avances tecnoloxivos. Introduciron fotómetros, luz e motor na câmara. O seu formato e de 35mm. O negativo de 35mm permite grandes ampliacions dai que o seu uso se universalizara.

7. CAMARAS DIXITAIS: Almacenan a imaxe de forma electrónica, vémola foto o instante, permite o aforro de diñeiro, podense transferir o ordenador, parecénse moito as compactas de 35mm APS, pêro diferencianse delas en:

   1. Obxectivo: e coma o das câmaras de 35mm ou aps pêro a sua lonxitude focal e moito menor.

   2. Flah: teñeno incorporado pêro e de escasa potencia, xaque so sirve para iluminar obxectos a poucoa metros, a maioria activan o flash de forma automática cando hai pouca luz ou esta a contraluz.
   3. Teñen dispositivos de medicion e enfoque mediante unhs sensores
   4. Algunhas teñen TTL (sistema de calculo de exposicion e de enfoque a traves dun obxectivo)
   5. Teñen un piloto de autodisparo.

• PILOTO DE AUTODISPARO: parpadea cando se activa a luz, xusto no momento do disparo.
• PANTALLA LCD: vese a imaxe tal como quedara na fotografía. E moi importante porque nos permite mellorar o encuadre e a composicion. Empregase moito para fotografia micro porque nos informes incluense imaxes dixitalizadas do campo no que se encontra. Algunhas veñen acompañadas dun visor óptico isto e unha vantaxa porque consume moita menos enerxia.
• DIAL DE SELECCION DE MODO: permite o paso de modo record a modo Play.
• MANDO DO ZOOM: permite cambiar a lonxitude focal do obxectivo dende o gram angular o teleobxetivo.
• ENCHUFE OU TOMA DO CONECTOR (PORTO USB)
• TOMA DE CORRENTE.
• SENSIBILIDADE DO CCD: ó CCD asignaselle unha equivalência ISSO. Durante a exposicion vai adquirindo unha carga eléctrica, canto maior sexa a exposicion maior será a carga. Se un elemento CCD resulta sobreexposto os tonos claros volveranse mais blancos e isso dará un efecto de resplandor e cando e pouca carga a luz xunto cós pixeles podem dar un cor incorrecto.
• RESOLUCION: expresase mediante a multiplicacion dos pixeles verticais por pixeles horizontais; casi todalas cámaras dixitais poden captar as imaxes con distintos níveis de resolucion. Hai câmaras de resolucion baixa, media e alta. Podense captar imaxes com distintos níveis de resolucion mediante o compresor de imaxes.
• COMPRESION DE IMAXES: as imaxes dependendo da resolucion as imaxes ocupan (ex: unha fotografia com resolucion 786.732 ocupa 2 megabites de memoria) as imaxes podem comprimirse e asi dispoñemos de mais memoria; hai dous tipos de compresion:

  • LOSSLES (sin perdida): optimizamos o proceso de almacenamento da memoria pêro sem perder calidade da imaxe. E un dos sistemas mais utilizados no LZW.

  • LOSS-Y (com perdida) basado no principio do ollo humano (que non e capaz de percibir todolos puntos de color); elixese unha imaxe e diminue os puntos que o ollo humano non se pode ver a un tamaño determinado.
• FORMATOS DE IMAXE:

  • TIFF: empregase moito en autoedicion

  • JPEG: ocupa pouco espacio pêro almacena com perdida, típico formato estandar das imaxes de internet.
  • RAW: formato que non comprime pêro non se usa moito porque perde bastante informacion.
• COPIAS EN PAPEL: se a câmara e de alta resolucion en caso de comprensión sin perdida e no caso de impresora de laser as copias pódense facer en grandes formatos de imaxe.
• TIPOS DE CAMARAS DIXITAIS: clasificanse segundo a sua resolucion.

  • Moi baixa resolucion: para empezar côa fotografia dixital indicadas para enviar fotos por internet, para velas na pantalla do ordenador, podense imprimir pêro a tamaño mini; para bases de datos, non se pode ampliar.

  • Baixa: câmaras VGA, pode conseguirse calidade aceptable ata 3.5 MG pixeles. Copias de tamaño dunha tarxeta postal.
  • Media: superan os vários millons de pixeles.
  • Altísima: dende os 3.5 ata os 10.5 MG pixeles, podense copiar tamaño folio com moi alta definicion, ademais reproducen o color exacto.

Ultimamente as câmaras reflex de alta resolucion teñen vários obxetos intercambiables.

• CAPTACION DE IMAXES: Nas câmaras dixitais non se utiliza película fotográfica senon que se utiliza o CCD (chip fotosensible que transforma as señais luminosas en señais eléctricas, cada un consta de miles de sensores individuais que son sensibles a luz verde, azul e vermella posto que o ollo humano e maissensible á cor verde que a calquer outro; consta de mais sensores verdes ; estos sensores deniminanse pixeles)
• ALMACENAXE DA FOTOGRAFIA:

  • 1º na menoria interna: en canto ésta se agota non se poden realizar mais tomas senon se eliminan as realizadas anteriormente. Estas câmaras son moi baratas comparadas côas de tarjeta de memoria.

  • 2º câmaras com tarxeta de almacenamento (intercambiables): desta forma non se perde ningunha toma. Hai vários formatos de tarxeta e com varias capacidades de almacenamento.
  • 3º técnica smart media: son moi finas, non son caras pero ten un almacenaxe menor.
  • 4º disquettes: so o dos câmaras Sony malica e evitan que quedaran as imaxes nos disquettes. Os inconvintes son: moi pouca memoria, se a resolucion e alta a memoria e baixa.