O IMPERIO DOS AUSTRIA SÉC. XVI-XVII

1. O imperio universal de Carlos V

1.1. Carlos V, emperador

Sobre Carlos I, recaeu unha dobre herdanza. Os reinos de Castela, Navarra, a Coroa de Aragón, as posesións americanas e os territorios italianos dunha banda; e os Países Baixos, Luxemburgo e o Franco Condado doutra. Tamén incorporaron Habsburgo.

Foi elixido emperador polos electores alemáns. Realizou unha intensa actividade diplomática e invertiu moito diñeiro. O título proporcionoulle a autoridade moral para dirixir Europa en defensa da cristiandade.

1.2. Os problemas internos

Cando se fixo rei era moi novo, e veu rodeado de nobres flamengos e borgoñeses, que o axudaron, ante o descontento dos casteláns e dos aragoneses, que en 1520 protestaron porque empregaba moito diñeiro para a súa elección como emperador. Moitas cidades de Castela iniciaron a Guerra das Comunidades. Entón prescindiu dos estranxeiros no goberno e ofreceulle cargos á nobreza castelá.

En Valencia e Mallorca produciuse a revolta das Xermanías que enfrentou a burguesía das cidades coa alta nobreza. Triunfaron a nobreza e o Emperador.

1.3. Os inimigos do Imperio

O ideal de cruzada empurrou ao emperador Carlos V a unir a tódolos reis cristiáns contra os turcos e protestantes.

-As guerras con Francia

Francia foi unha constante rival de Carlos V, por sentirse cercada polos dominios dos Habsburgo. O monarca francés non se quiso integrar na cruzada contra os turcos. Houbo ata seis guerras entre Francia e Carlos V.

-O problema protestante

Estalou un conflicto armado entre protestantes e católicos e Carlos V derrotou os príncipes protestantes na Batalla de Mühlberg. A Paz de Augsburgo estableceu a igualdade entre católicos e protestantes e decretou a liberdade relixiosa dos Estados alemáns.

-A loita contra os turcos

Carlos V enfrontouse durante o seu reinado aos turcos. Os turcos contaban co apoio dos piratas berberiscos no Mediterráneo.

1.4. A abdicación

Carlos V entregoulle os territorios austríacos ao seu irmán Fernando, ao que tamén lle recaeu o Imperio Alemán.

Despoi abdicou no seu fillo Filipe II, que recibiu os territorios hispánicos e as colonias, ademais dos Países Baixos e as posesións italianas.

2. O imperio hispánico de Filipe II

2.1. Filipe II e a súa corte

Filipe II renunciou aos territorios austríacos e ao título imperial. A monarquía universal de Carlos V deixoulle paso á monarquía hispánica de Filipe II.

Filipe II decidiu ocuparse persoalmente de todos os asuntos dos seus Estados. Estableceu a corte en Madrid, onde recibía información de todos os asuntos dos reinos e os estudaba coa axuda dos seus secretarios.

O goberno de Filipe II estendeuse por todos os territorios peninsulares ao se producir a anexión de Portugal, tras a morte sen descendencia do rei de Portugal.

2.2. A defensa do catolicismo

Filipe II se converte nun gran defensor da ortodoxia católica.

A Inquisición perseguiu as desviacións relixiosas e tiveron lugar autos de fe para xulgar os soipetosos de herexía. Vixiaban que todos os fucionarios militares non tivesen ascendentes xudeus ou musulmáns.

Ditáronse leis que prohibían a importación de libros, impedíuselles aos estudiantes que cursaren estudos no estranxeiro e publicouse un índice de obras prohibidas.

Se lles impedia aos mouriscos andaluces a práctica da súa lingua e costumes, isto provocou a sublevación das Alpuxarras.

2.3. As guerras en Europa

-Para frear a expansión musulmá no Mediterráneo, derrotou aos turcos na batalla de Lepanto.

-Loitou contra os ingleses porque apoiaba os protestantes europeos e porque os seus barcos comerciaban con América.

-A rebelión dos Países Baixos foi resultado da difusión do protestantismo e da fixación de novos impostos.

As guerras tivieron un elevado custo, e a Facenda española entrou en creba dous anos antes da morte de Filipe II.

3. O goberno dos Habsburgo

3.1. O rei e as súas funcións

A monarquía dos Habsburgo era autoritaria, o rei concentraba todo o poder, as decisión se tomaban desde a Corte.

A principal función do rei era a defensa do territorio, a dirección do exército e as relacións co outros estados. Tamén se encargaba da recadación de impostos e da administración dos recursos económicos do Estado.

Os reis intentaban que se lles recoñecese o seu dereito a impoñeren novos tributos e a redactaren novas leis.

3.2. Os órganos de goberno

Os Consellos asesoraban o monarca na toma de decisións relacionadas co goberno e coa administración da Coroa.

-Consello de Estado: composto por nobles que desempeñaran altos cargos do goberno, ocupábanse das relacións internacionais.

-Consello de Facenda: formábano xuristas e expertos en economía, ocupábanse da recadación e administración de impostos.

-Consello da Inquisición: ocupábase dos problemas relixiosos.

3.3. Burocracia, diplomacia e exército

A corte dos Austria contaba cunha impportante burocracia, que se ocupaba de todos os asuntos e trámites do goberno do Imperio. As institucións do gobernos fóronse enchendo dunha burocracia que resultaba bastante ineficaz e numerosa.

A monarquía dispuxo de bos diplomáticos e embaixadores, que lle informaban ao rei das actividades dos Estados europeos.

O exército dos Habsburgo chegou a ser o mellor de Europa ata mediados do S.XVII.

4. A organización do imperio americano

4.1. A organización administrativa

-Consello de Indias: encargábase do gobernar os territorios americanos desde a Península. Propoñían as persoas para os cargos de América e redactaban as Leis de Indias.

-Casa de contratación: ocupábase de todas as cuestións económicas relacionadas con América.

-Os vicerreis: eran os representantes do rei nos extensos vicerreinados.

4.2. A explotación económica das Indias

As Indias foron unha importante fonte de ingresos. Os conquistadores interesáronse pola obtención de ouro e prata.

Unha vez finalizado o dominio español. Os colonizadores buscaron novas fontes de recursos na explotación de solo e das minas. Para isto utilizouse o traballo forzoso dos nativos a cambio dun salario fixado polos colonizadores. A Coroa para evitar os abusos dos colonizadores prohibiu a escravización dos indíxenas.

4.3. A sociedade colonial

A base da poboación estaba constituída por amerindios. Os crioulos eran os descendentes dos colonizadores instalados en América. Os mestizos eran fillos de indíxenas e españois. Trasladouse poboación negra de África para que traballasen como escravos.

5. Vocabulario