A TRADICIÓN MANUSCRITA

Grandes cancioneiros

• CANCIONEIRO DA AJUDA (A) (CA)

• 310 cantigas de amor

• 88 follas de pergamiño

• Letra gótica minúscula moi regular en tinta negra

• É da etapa trobadoresca

• Descuberto en 1823

• Encadernado xunto co Nobiliario do Conde de Barcelos

• Incompleto e inacabado

• Miniaturas (acabadas só hai 16)

• Ten pentagrama, mais non notación musical

• Encadernación do s. XVI

• Tres seccións:

• Cantigas sen notación musical<Cancioneiro dos trobadores galegos de Resende de Oliveira

• Cantigas con preparación para a notación musical<Cancioneiro aristocrático de R. de Oliveira

• Cantigas con algunhas partes preparadas para a notación<Cancioneiro de xoglares de R. de Oliveira

• Elaboración:

• Carolina Michaëlis: unha única man máis dúas mans que engadiron pequenas cousas.

• Maria Ana Ramos: dúas mans e dous momentos compositivos

• 1. doce fascículos iniciais

• 2. dous últimos fascículos

• Edicións:

• 1823, diplomática. Charles Stuart

• 1849, diplomática. Varnhagen

• 1904, crítica. Carolina Michaëlis

• 1941, diplomática. Henri H. Carter

• 1994, facsimilar. Lisboa

• CANCIONEIRO DA BIBLIOTECA NACIONAL DE LISDOA ou CANCIONEIRO COLOCCI-BRANCUTI (B) (CB) (CBN)

• Compilado por Angelo Colocci

• 1647 cantigas (250 só aquí)

• 355 follas de papel

• Descuberto a fins do XIX

• Numerosas notas de Colocci

• Trasmite a “Arte de trobar”

• Copiado en Italia no s. XVI

• Un copista principal que fai letra itálica chanceleresca e outros (4 ou 5) que escriben en variedades góticas

• 41 fascículos

• 2 columnas

• 2 caras

• Tinta negra e sen adornos

• Edicións:

• 1880, diplomática parcial. Enrico Molteni

• 1949-1964, 8 volumes. Elsa Pacheco e J.P. Machado

• 1982, facsimilar. Lindley Cintra

• CANCIONEIRO DA VATICANA (V) (CV)

• Compilado por Colocci (1526)

• 1200 cantigas

• 210 follas de papel

• 11 cadernos

• 2 partes:

• numerada do 1 ao 10 (tinta negra)

• numerada de 1 ao 200 (tinta sepia)

• 3 tipos de filigranas

• Frecuentes lagoas (faltan ao principio 390 cantigas)

• Descuberto a fins do s. XIX

• Escrito por unha única man

• Letra itálica chanceleresca

• Case non hai notas marxinais de Colocci

• Primeiro a unha columna e logo a dúas

• Edicións:

• 1875, Monaci, diplomática

• 1878, Teófilo Braga, crítica

• 1963, Lindley Cintra, facsimilar

• 1870, Varnhagen (50 poemas)

• 1947, Caetano López de Moura (Cancioneiro de D. Dinís)

• CANCIONEIRO DE BANCROFT LIBRARY

• Reaparece en 1983 (fora visto en 1857 en Madrid por Varnhagen)

• 272 follas (a 111 está repetida)

• É unha copia de V realizada entre 1580 e 1615

• Relación con V:

• comezo abrupto

• primeira cantiga de Fernán Gonçalves de Seara

• nesta cantiga aparece o nº 103 e en romanos 83

• O Bancroft ten unha letra e un papel máis moderno

• Está escrito por tres copistas

• Letra cursiva

• Faltan 43 poemas

Outros restos da tradición manuscrita

• TAVOLA COLOCCIANA (C)

• O autor é Colocci

• 8 folios

• Lista cos nomes dos trobadores e á súa esquerda números do 1 ao 1675

• Suponse que é o índice de B

• PERGAMIÑO VINDEL (R)

• Pergamiño escrito por unha soa cara

• É un rolo ou folla voante

• Finais do XIII-comezos do XIV

• Trasmite as sete cantigas de Martin Codax, das que seis teñen música

• PERGAMIÑO SHARRER (T)

• Pergamiño escrito polas dúas caras

• Finais do XIII-comezos do XIV

• Trasmite fragmentos de sete cantigas de amor de D. Dinis con notación musical

• LAIS DE BRETANHA (Vª)

• Tres follas de papel

• Trasmite os cinco lais da Bretaña que xa están en B

• TENSÓN ENTRE D. AFONSO SANCHEZ E VASCO MARTINS DE RESENDE

• Aparece tamén en B e en V

• Temos dúas testemuñas

• M: unha folla a dúas columnas

• P: tres follas de papel