1. O estudio dos fósiles

-Un fósil é calquera evidencia directa dun organismo con máis de 10.000 anos de antiguidade.

-Unha estructura orixinal, por exemplo un óso, no que as partes porosas foron recheas con minerais, como carbonato de calcio o sílice, depositados por augas subterráneas.

-Unha substancia, como a madeira, cuyas moléculas foron reemplazadas por materia mineral.

-Os moldes naturais formados tras a disolución polas augas subterráneas das partes duras dalgúns organismos; as cavidades resultantes reénchense máis tarde de sedimentos endurecidos que forman réplicas do orixinal.

- Outros tipos incluyen:

-Pegadas,.

-Restos intactos conservados en terrenos conxelados, en lagos asfálticos e en turberas, insectos atrapados na resina endurecida de antigas coníferas, na actualidade denomínase ámbar.

-Excrementos fosilizados coñecidos como coprolitos, que soen conter escamas de peixes e outras partes duras de animais devorados.

-Os fósiles suministran un rexistro do cambio evolutivo ó longo de 3.000 millóns de anos

na escala xeolóxica do tempo.

-Ainda que os organismos multicelulares poideran ser abundantesnos mares que existían no precámbrico (fai 4.600 millóns de anos) eran exclusivamente criaturas con corpos brandos, incapaces de crear fósiles. Polo tanto, na vida precámbrica apenas deixaron rastro.

-O rexistro fósil enriqueceuse máis cando apareceron as cubertas duras e os corpos con esqueleto ó comezo da era paleozoica, fai 570 millóns de anos. Os xeólogos do século XIX empregaron esta riqueza fósil para establecer unha cronoloxía dos últimos 500 millóns de anos.

2.Como se forman os fósiles

1·_O animal prehistórico desenvólvese no seu medio natural convivindo con outras especies, logo o animal morre, logo deposítase o seu corpo no fondo mariño.

2·_O corpo do animal é atacado polos axentes erosivos (o vento, a auga, etc.), por bacterias, ou os carroñeiros (outros animais que se alimentan do seu corpo); estos destrúen o corpo descompoñendo as súas partes brandas e diseminando restos del, no entorno no que vivía.

3·_O seu corpo é sepultado nas zonas continentais ou en leitos mariños, donde é cuberto por sedimentos (barro, area, cinza volcánica, etc.), este proceso pode durar miles e ata millón de anos, pasando polas diferentes eras.

4·_O auga que se escorrega entre as rochas e os sedimentos en donde está sepultado o animal, arrastra minerais que penetran os ósos ou os caparazóns , mineralizándoos pouco a pouco, pasando dende o proceso de mineralización ata a petrificación.

5·_Os sedimentos compáctanse e vólvense máis duros, sufrindo ó largo do tempo diversos movementos (levantamentos ou hundimentos), alterando as capas sedimentarias.

6·_Os restos xa fosilizados do animal son levantados e expostos nas capas superficiais, onde os axentes erosivos, encárganse de deixalo á vista, para que os paleontólogos se preocupen da súa extracción.

3. Onde se atopan os fosiles

Normalmente os fósiles soen estar en rochas sedimentarias. Os estractos sedimentarios ofrecennos un rexistro máis o menos completo do tempo xeolóxico.

A idade dos fósiles atopados no estracto corresponde coa idade de dito estracto.

As rochas graníticas, non sedimentarias, non presentan fósiles. As rochas calizas son as de máis alto contido en fósiles. Cando estas rochas están en estado de semidescomposición os fósiles contidos soen desprenderse e son moi fáciles de recoller. As áreas amarelas do Mioceno poden presentar fósiles de esa época en moi bo estado. En España, o período Triásico é moi pobre en fósiles.

Caracterízase por rochas e áreas dun cor vino rosado a tinto. Sen embargo, en países como Alemañia, os fósiles de ese período son abundantes e de boa calidade. A era Cuaternaria, caracterizada por depósitos de arcilla, non soe presentar fósiles. Tampouco soen encontrarse en depósitos de grava ou cantos rodados. ¿Onde buscar pois? En canteras de pedra. En montañas de rochas calizas ou de margas. En lechos de torrentes onde os fósiles fosen arrastrados pola auga. En zonas rochosas calizas dos tramos novos de estradas, taludes, etc...

A experiencia é a mellor conselleira, chegando a, dun primer vistazo a unha zoa nova, saber onde haberá máis posibilidades de atopar fósiles e onde non mereza a pena perdelo tempo. Aprender a coñecer as rochas. Este é o principio base.

4. Conservación & Museos

A natureza e a conservación dos fósiles dependen da natureza dos terreos nos que se atopan algunhas especies que suministran información sobre o medio de sedimentación (mar, lago, dunas...), é decir, a paleotoloxía dunha rexión.

Nos museos, non había rivales dos fósiles máis espectaculares de África no temprano 1.900 cando Werner Janensch os embarcoú de Tanzania a Berlín Tanzania, xa que unha parte de África era alemana. Pero dende entón as colonias de Europa empezaban o camiño á independencia, e as nacións africanas estiveron empezando a desarrolar os seus propios museos e as súas coleccións nacionales.

ALEMAÑA

Frankfurt am Main. Museo Natural de Senckenberg. Están en demostración as copias dos fósiles dos dinosaurios de África, Asia, Europa, e Norteamérica.

FRANCIA

París. Museo Nacional de Historia Natural. Existen copias dos fósiles dos dinosaurios de África, Asia, Europa e Norteamérica.

BÉLXICA

Bernissart, Hainaut. Museo de Bernissart. Inclúen os fósiles de Iguanodon da famosa mina local de carbón.

ESTADOS UNIDOS

Filadelfia, Pennsylvania. Academia de Ciencias Naturales.

Provo, Utah. Museo de ciencias da Terra, Universidad Xoven de Birgham. Aquí gárdanse fósiles incluidos os dos maiores dinosaurios

SUDAFRICA

Cidade do Cabo. Museo de Sudáfrica. Aquí están algúns fósiles de importantes dinosaurios primitivos de todolos tamaños

ZIMBABWE “AFRICA”

Harare. Museo Nacional de Zimbabwe.